Αθήνα, 22.5.2014

                                                                                                                                                            Αρ. Πρωτ. ΓΠ 69

                                   Προς

                                   Τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας &

                                   Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

                                  κ. Χαράλαμπο Αθανασίου

Αναφορικά με το περιεχόμενο της υπ’ αριθ. πρωτ. 39618/30.4.2014 εγκυκλίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, ο Δ.Σ.Α. επιθυμεί να επισημάνει τα εξής :

1)    Όπως είναι γνωστό, οι εγκύκλιοι ερμηνεύουν νόμους και δεν δύνανται να αλλοιώνουν το «γράμμα και το πνεύμα» της νομοθετικής διάταξης με contra legem ερμηνεία. Δεν νοείται να εισαγάγουν νέα κανονιστική διάταξη και απευθύνονται προς τους δημοσίους υπαλλήλους επεξηγώντας το νόμο, ώστε να τον εφαρμόζουν ορθά. Δημιουργείται συνεπώς εύλογη απορία ως προς τη σκοπιμότητα, τα κίνητρα για την έκδοση της εν λόγω «εγκυκλίου» και τη νομική φύση αυτής, όταν δήθεν ερμηνεύει πώς πρέπει να εφαρμόσει ο ιδιωτικός τομέας το άρθρο 44 του Κώδικα Δικηγόρων. Τέτοια αρμοδιότητα του Υπουργού δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα και το νόμο, κάτι που γνωρίζει πολύ ο Υπουργός Δικαιοσύνης, καθώς υπήρξε ανώτατος δικαστικός λειτουργός. Η εξουσία της ερμηνείας των νόμων ανατίθεται αποκλειστικά στη Δικαιοσύνη, όχι βεβαίως στην εκτελεστική εξουσία.

2)    Όπως ασφαλώς γνωρίζετε, η ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης με δική της πρωτοβουλία εισήγαγε τη διάταξη του εδαφίου β΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 44 του ν. 4194/2013, στην οποία ρητώς προβλέπεται, ότι η ελευθέρως διαμορφούμενη αμοιβή των εμμίσθων δικηγόρων του ιδιωτικού τομέα οριοθετείται ως προς τα κατώτερα όριά της από τα εκάστοτε ισχύοντα κατώτερα όρια νόμιμων αποδοχών υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα, κατηγορίας Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης, η οποία επιχειρείται να αναιρεθεί δια της ώδε εγκυκλίου.

3)    Η διάταξη του άρθρου 44 παρ. 1 εδ. β΄ ν. 4194/2013, προβλέπει, όπως προκύπτει από την ίδια τη γραμματική της διατύπωση, ότι σε όποιο φορέα μέσω ισχύουσας ή συνομολογηθείσας επιχειρησιακής ή κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας έχουν θεσπισθεί ελάχιστα όρια αμοιβών για τους λοιπούς υπαλλήλους του συγκεκριμένου φορέα αυτά εφαρμόζονται στους δικηγόρους του φορέα  (π.χ. συλλογική σύμβαση εργασίας Τραπεζών, κ.λπ.).

4)    Σε κάθε περίπτωση η άνω νομοθετική διάταξη εξειδικεύει στην πράξη την συνταγματική αρχή της ισότητας, ίσης μεταχείρισης και αναλογικότητας (άρθρ. 4 παρ. 1, 22 παρ. 1β΄ και 25 παρ. 1), που εφαρμόζονται και στις ατομικές συμβατικές σχέσεις και των δικηγόρων γενικά  και δημιουργεί ισχυρό νομοθετικό θεμέλιο υπέρ της αντίθετης από την άνω «εγκύκλιο» ερμηνευτικής προσέγγισης δηλ. οι έμμισθοι δικηγόροι του ιδιωτικού τομέα αν μη τι άλλο δεν μπορούν να λαμβάνουν μηνιαίο μισθό κατώτερο από αυτόν που λαμβάνει υπάλληλος του ιδίου φορέα πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.

5)    Μετά ταύτα η σπουδή του Υπουργείου Δικαιοσύνης να ασχοληθεί χωρίς καμία αφορμή με τα μισθολογικά ζητήματα των εμμίσθων στον ιδιωτικό τομέα, ευτελίζοντας έτι περαιτέρω τον έμμισθο δικηγόρο και αλλοιώνοντας ουσιαστικά το περιεχόμενο  της διάταξης, που το ίδιο είχε εισηγηθεί διά τροπολογίας στην αρχική διάταξη του άρθρου 44 παρ. 1 ν. 4194/2013, είναι νομικά έωλη και καταλείπει ερωτηματικά τόσο ως προς τους αποδέκτες της όσο για την σκοπιμότητα εκδόσεώς της και μάλιστα στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία.

  Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

              ΒΑΣΙΛΗΣ Ε. ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ